رویای صهیونیست ها برای نفوذ در ملت های عربی به جای نظام های عربی

به گزارش اسلام تایمز، « اسحاق لوانون» سفیر سابق رژیم صهیونیستی در قاهره، در واکنش به صحنه‌های مختلف اعلام همبستگی مردم کشورهای عربی با فلسطین در جریان جام جهانی در دوحه، خواستار عقد توافقات صلح با ملتهای عربی به جای نظامهای عربی شد.
 

وی طی یادداشتی که در روزنامه عبری «معاریو» منتشر شد، تصریح کرد:« 45 سال از سفر تاریخی انور سادات، رئیس جمهور مصر به اسرائیل می گذرد و با روی کار آمدن سادات پس از مرگ جمال عبدالناصر که یک سمبل بود، این احساس به وجود آمد که به دلیل شخصیت تیره و تار و ضعف سادات، او بیش از چند ماه در قدرت باقی نماند، اما اسرائیل را غافلگیر کرد و و دوبار آن را شوکه کرد. نخست در جنگ یوم کیپور که بر خلاف تخمینها، سادات موفق شد اسرائیل را از کرانه کانال سوئز عقب براند و عنوان "قهرمان گذرگاه" را به دست آورد. شوک دوم ، آمدنش به اورشلیم، بر خلاف نظر همه کشورهای عربی».

وی ادامه داد: «ما هنوز از این دو شوک خارج نشده‌ایم. با وجود پیروزی نظامی درخشان ارتش اسرائیل در جنگ 1973، سادات در عرصه سیاسی پیروز شد. او مسیر پیچیده‌ای را طی کرد و به تمام تلاش‌هایش که به توافق صلح ختم شد، دست یافت. بدین ترتیب عنوان جدید"قهرمان صلح" را از آن خود کرد».

در ادامه این یادداشت آمده است از نظر سادات، توافق صلح با تل‌آویو به خودی خود روی دو پایه نیست، این توافق بخشی از بسته‌ای به نام «توافق‌های کمپ دیوید» بود که به عنوان یک بسته بر روی دو پایه قرار داشت. یک پا سازش و حل و فصل امور با اسرائیل بود و دیگری حل و فصل قضیه فلسطین.

سفیر سابق رژیم صهیونیستی در قاهره می‌افزاید: «حتی پس از 45 سال از آمدن سادات به سوی ما، مصر خود را تنها و تنها به کمپ‌دیوید پایبند می‌داند. این، خیلی چیزها را روشن می‌کند و توضیح می دهد که چرا صلح به سمت طبقات پایین تر و در میان مردم نفوذ نکرده است. همچنین توضیح می دهد که چرا مصر عادی سازی را مشروط به پیشرفت در موضوع فلسطین می‌دارند و چرا قاهره کاملاً از موضع فلسطینیان در مورد حل و فصل دائمی حمایت می کند».

لوانون در ادامه این یادداشت به صحنه‌های همبستگی شهروندان عرب با فلسطین در جام جهانی که در قطر در حال برگزاری است، اشاره کرد و نوشت: «امروز می‌دانیم که اسرائیل با مغرب، سودان، اردن، امارات و بحرین توافقنامه‌های مشابه [صلح] دارد. سوالی که مطرح می شود این است که آیا پس از گذشت این همه سال از سفر تکان دهنده سادات، در وضعیت کنونی، ما فقط با سران [کشورهای عربی] ارتباط برقرار می‌کنیم یا معادله را طوری تغییر می دهیم که این امر به ملتهای آن‌ها نیز سرایت کند؟».