آیا انزوای سیاسی مقتدا صدر رو به پایان است؟

به گزارش اسلام تایمز، چند ماه پیش مقتدا صدر، رئیس جریان صدر عراق اعلام کرد از عرصه سیاسی برای همیشه کناره‌گیری می‌کند. در آن زمان بسیاری از تحلیلگران معتقد بودند خداحافظی صدر همچون دفعات گذشته چندان به درازا نمی‌کشد و اکنون برخی گزارش‌ها نشان می دهد آن تحلیل‌ها چندان دور از واقعیت‌ نبوده است.

 

تابستان سال جاری و در روزهای اندک باقی مانده تا اربعین حامیان صدر برای نشان دادن اعتراض خود به وضعیت سیاسی چند روزی خیابان های بغداد را به آشوب کشیدند و به همین دلیل انتقادات فراوانی متوجه مقتدا صدر شد. پس از آن بود که وی اعلام کرد عرصه سیاسی عراق را برای همیشه ترک می کند. 

این گونه موضع گیری های صدر تازگی ندارد و سیاسیون عراق دست کم در دو دهه اخیر سه بار شاهد رفت و برگشت های وی به فعالیت های سیاسی بوده اند. برخی رسانه های خارجی می گویند، تحلیل سخنان رئیس جریان صدر در نماز جمعه گذشته این مضمون را دارد که وی برای بازگشت دوباره به عرصه سیاسی برنامه ریزی می کند و دوران انزوای صدر رو به پایان است. 

صدر نمی خواهد چارچوب هماهنگی شیعه و حزب الدعوه بر نهادهای دولت به طور کامل مسلط شوند. شاید این موضوع و دیگر شرایط رئیس جریان صدر را بر آن داشته است به انزوای خود از عرصه سیاسی عراق پایان دهد و برای تحقق مقاصدش بار دیگر به میدان سیاست برگردد.

امین پرتو، کارشناس مسائل غرب آسیا درباره برخی گمانه زنی های مربوط به بازگشت رئیس جریان صدر به عرصه سیاسی به «راهبرد معاصر» گفت:
صدر احساس می کند سیاست ها و تصمیمات محمد شیاع السودانی، نخست وزیر عراق می تواند فرصت مجددی به او و جریان متبوعش بدهد. به نظر می آید مقتدا به دلیل برخی حرف های نخست وزیر عراق ازجمله اینکه به ادامه حضور نیروهای آمریکایی در خاک این کشور نیاز دارد یا افزایش تورم و گران شدن دلار نگران شده است.

وی افزود: سودانی پیش از انتخاب به عنوان نخست وزیر عراق گفته بود انتخابات پیش از موعد در کشور برگزار خواهد کرد، زیرا نمایندگان جریان صدر کنار رفتند و نمایندگان علی البدل روی کار آمده اند. به همین دلیل تا یک سال آتی گام هایی برای برگزاری مجدد انتخابات پارلمانی برداشته خواهد شد و این موضوع می تواند برای جریان صدر امید بازگشت به عرصه سیاسی باشد.

کارشناس مسائل غرب آسیا درباره اهداف صدر از اتخاذ چنین تصمیمی عنوان کرد: هدف صدر در کوتاه مدت تشکیل دولتی نزدیک به خود در عراق است. البته پیش نیاز این هدف در اختیار گرفتن اکثریت مجلس است، آن هم به صورتی که روندی مانند دوره کنونی رخ ندهد و اکثریت بدون تأثیر نباشد؛ بلکه بتواند با قاطعیت و اطمینان دولتی نزدیک به خود را در عراق تشکیل دهد.

پرتو در پاسخ به این سؤال که آیا بازگشت احتمالی صدر به عرصه سیاسی در عراق نوعی اعتراض به جریان حاکم در این کشور است یا خیر، گفت: صدر در برابر همه جریان های شیعی خود را متفاوت و بقیه جریان ها را وابسته به خارج معرفی می کند. وی سایر جریان های شیعی غیر از جریان صدر را  فاسد و خود را مستقل، ملی، عربی، عراقی و از نظر مالی سالم تلقی می کند.

صدر تنها در صورتی جریان های دیگر شیعی را قبول دارد که آن جریان نیز او را به عنوان رهبر مطلق و بدون رقیب بپذیرد.کارشناس مسائل غرب آسیا در ارزیابی خود از جایگاه صدر و جریان وابسته به وی در عرصه سیاسی عراق تصریح کرد: صدر دائم در حال اوج گرفتن در عراق است. برخی فکر می کردند با حوادث چند ماه قبل اعتبارش به شدت خدشه دار شده است، اما بار دیگر تحرکات خیابانی را در قالب برگزاری نماز یکپارچه در پیش گرفت که با اقبال گسترده مردم همراه شد. 

این کارشناس مسائل غرب آسیا یادآور شد: اشتباه بزرگی که در تحلیل ها نسبت به صدر رخ داد، این بود که فکر می شد اگر دولت تشکیل دهد، خوب نیست ولی دست کم این موضوع باعث می شد هاله کبریایی که برای خودش ساخته بود، خدشه دار شود و مردم عراق نیز دریابند صدر نیز مانند هر سیاستمدار دیگری ممکن است مرتکب خطا و اشتباه شود و اطرافیانش نیز آلوده به سوء مدیریت و فساد شوند. 

پرتو گفت: مشکلات کنونی عراق ریشه در تاریخ و سال ها حکومت صدام و حزب بعث و سرکوبگری آنها، فرهنگ سیاسی و ملی خاص این کشور، ساختار اقتصادی و اداری آن و نیز قانون اساسی دارد که در دوره اشغال آمریکا با کپی برداری از قانون اساسی لبنان نوشته و موجب انسداد سیاسی در این کشور و فساد گسترده شد.