به گزارش
اسلام تایمز، صباح زنگنه که در نشست مشترک کارشناسان ایرانی و عراقی با عنوان "بررسی سیر جابجایی قدرت در نظام بین الملل و تاثیرات تحولات منطقه ای بر آن" سخنرانی می کرد، ضمن بیان این نکته که ایران، هر چند جنگ هایی با امپراطوری عثمانی در زمان صفویه و قاجارداشته است و هیچ گاه جنگی را با رژیم های مستقر در شبه جزیره عرب نداشته است گفت: امروز روابط ایران با ترکیه هرچند با مشکلاتی در روابط فی مابین وجود دارد که امر معمولی در روابط دوجانبه محسوب می شود اما این روابط نسبتا خوب است.
سفیر اسبق ایران در عربستان افزود: با آنکه ایران در طول تاریخ هیچگاه جنگی را با کشورهای شبه جزیره نداشته است اما شاهدیم که روابط میان ایران با برخی از رژیم های عربی شبه جزیره، خصوصا رژیم سعودی نه تنها خوب نیست بلکه بسیار بد و پر تنش نیز هست.
وی افزود: از قبل در حواشی شبه جزیره دولت ها و یا بهتر بگوئیم امارت های ذره ای وجود داشتند اما در مرکز شبه جزیره دولتی مستقر نبود بلکه قبایل متعددی در آن با خوی و ساختار جاهلیت زندگی می کردند. صفت اول و غالب این قبایل که هنوز خوی جاهلیت در آنها وجود داشت، صفت اشغالگر و تجاوز بود. صفتی که تاهنوز هم در آنها ادامه دارد.
زنگنه اضافه کرد: تحولات ساختاری در مرکز شبه جزیره را می توان در سه دوره یا مرحله مورد برسی قرار داد و آنچه که در هر سه دوره برجستگی دارد همان صفت اشغالگری و تجاوز است.
وی گفت: در دوره اول جنگ ها بیشتر در منطقه القسیم بود و بعد به اطراف آن کشیده شد و در نهایت موجب یکپارچگی در عربستان شد. در مرحله بعد این قبایل جاهلی وارد جنگ با مصر شدند و این اولین جنگ آنها با خارج از شبه جزیره بود که محمد علی پاشا حاکم مصر درگیر شدند اما در جنگ شکست خورده و پسر محمد علی پاشا حاکم عربستان را تعقیب و دستگیر کرد و به مرکز خلافت عثمانی برد تا آنجا محاکمه شود.
مرحله دوم جنگ با یمن است که در آن یمنی ها موفق شدند با پایداری و مقاومت خود سپاه متجاوز عبدالعزیز سعودی را به عقب برانند. در زمان حاضر با قدرت گرفتن محمد بن سلمان در عربستان، تجاوز به یمن مجددا رخ داد. تجاوز بعدی سعودی به عراق و نجف و کربلا بود. می خواهم بگویم که این خوی تجاوزگری در عربستان استمرار داشته است و هرجا هم که نتوانسته اند تجاوز کنند اقدامات دیگری را دنبال کرده اند مانند محاصره که در مورد عمان، امارات، کویت و اخیرا هم در مورد قطر اعمل کرده اند.
این دیپلمات باسابقه ایرانی اضافه کرد: این خوی تجاوزگری هنوز در میان حاکمان سعودی وجود دارد اما آنها از دو کشور در منطقه به شدت می ترسند و آن عراق و ایران است. زیرا هر دو کشور بزرگ و پرجمعیت بوده و از ثروت و قدرت زیادی هم برخوردار هستند و این موقعیت های ژئوپلتیکی توان مقاومت بالایی به آنها داده است به گونه ای امکان مقابله با هر تجاوزی در آنها بسیار بالا است.
وی ادامه داد: با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، این کشور از هیمنه و سلطه امریکا خارج شد اما عربستان همچنان در هیمنه امریکا باقی ماند. حکام سعودی گمان می کردند با خروج ایران از هیمنه امریکا، ایران ضعیف خواهد شد. نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که هم ایران پادشاهی بود و هم عربستان و با سقوط پادشاهی در ایران حکام عرب احساس خطر کردند.
حکومت ایران، جمهوری شد و صندق و های رای حاکمیت و سرنوشت را جامعه ایران را مشخص می کند و این موضوع موجب نگرانی شدید حکام عرب شد زیرا مردم در قدرت مشارکت داشتند و حامیت را معین می کردند و این یک خطر جدی برای آنها محسوب می شد.
در عربستان هیچ گاه انتخابات برای تعیین حاکمیت وجود نداشته است. حدود دو دهه قبل یکبار مردم عربستان پای صندوق های رای رفته اند و آن هم برای انتخاب شهرداری ها بوده است. جامعه عرب در هیچ حادثه ای رای مردم را مورد توجه قرار نداده اند و اگر هم بحث انتخاب بر اساس تصمیم جمعی بوده در حد بسیار معدود رخ داده است مانند داستان سقیفه برای جانشینی پیامبر(ص) که تنها چند نفر دور هم جمع شدند! و یا داستان لیله المیت برای کشتن پیامبر(ص) که روسای قریش دور هم جمع شدند!
زنگنه افزود: بعد از سقوط صدام حسین که از آن تعبیر به "بت عراقی" می شد، لرزه بعدی بر جان حکام عرب افتاد. زیرا این بت عراق در مقابل ایران قرار داشت و جنگ علیه ایران شاخص ان است اما با سقوط صدام موازنه به هم ریخت و عراق یک باتلاق برای امریکا شد و ایران هم نفوذش گسترش یافت. لذا عربستان به سیاست اقدامات تروریستی روی آورد.
کلید حرکت را هم در سوریه زدند و با حمایت از اقدامات تروریستی و انتقال و پشتیبانی و تسلیح و آموزش تروریست ها تلاش کردند تا دولت قانونی سوریه را سرنگون سازند و از این طریق به زعم خود توازن منطقه ای که به نفع ایران و به ضرر غرب و اسرائیل و این رژیم های عربی آرایش یافته بود را به بریزند و این موازنه را مجددا به نفع خود چرخش دهند. در این ارتباط کسانی مانند بندر بن سلطان نقش پر رنگی را بر عهده داشتند.
این کارشناس ارشد غرب آسیا با توجه به نقش و جایگاه ژئو پلتیک ایران و عراق گفت: ایران و عراق و عربستان از مهمترین تولید کنندگان نفت در منطقه و جهان محسوب می شوند. بر اساس براوردها دستکم تا 30 الی 40 سال آینده کشورهای غربی به نقت این کشورها نیاز دارند. لذا اینگونه تعریف شده بود که هرکس بخواهد بر این کشورها حکومت کند باید همراه و در واقع تسلیم غرب باشد. در غیر ان صورت با مشکلات زیادی روبرو خواهد شد.
وی در این ارتباط گفت: عربستان تمام هم و غم خود را بر روی غرب گذاشته است و تلاش دارد دو رقیب خود یعنی عراق و ایران را که از آنها وحشت دارد از معادله خارج سازد. اما امروزه نوعی هماهنگی میان ایران و عراق و البته برخی کشورهای منطقه دیده می شود که تلاش دارند در پرتو این هماهنگی ها مشکلات تحمیلی را خنثی سازند. موضوعی که عربستان نمی تواند آن را تحمل کند.
زنگنه افزود: جمهوری اسلامی ایران هیچ اراده ای برای تغییر حکومت ها ندارد اما با رژیم هایی که به نوعی منافع و امنیت ایران را تهدید کنند، مقابله می کند.
همچنین ایران سیاست تغییر مرزها را دنبال نمی کند اما اجازه نخواهد داد که این مرزها تغییر کنند کما اینکه جمهوری اسلامی ایران نمی پذیرد که کشورهای منطقه گماشته قدرت های استعماری و اسرائیل باشند و از این طریق منافع و امنیت ایران را به مخاطره بیاندازند.
جمهوری اسلامی ایران همچنین به این موضوع باور و ایمان قطعی دارد که مشکلات منطقه ای باید در درون منطقه حل و فصل شوند و نه در خارج از آن. لذا ایران مروج و منادی تفاهم و گفتگوی منطقه ای برای حل مشکلات است. تفاهمی که امنیت، استقلال، رفاه و رشد و توسعه مستمر جوامع منطقه را به ارمغان خواهد آورد.