شکنندگی آرامش سیاسی در عراق

به گزارش اسلام تایمز، روزنامه «رأی الیوم» با انتشار یادداشتی به بررسی گزینه‌های فراروی آمریکا و جریان صدر در قبال تشکیل دولت عراق و فرصت‌های موفقیت جناح پیروز در صحنه سیاسی این کشور پرداخته و تأکید کرده آرامش عراق شکننده است.
 

در گزارش روزنامه اینترنتی «رأی الیوم» آمده، عراق سرانجام پنجشنبه گذشته، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر مأمور تشکیل کابینه را انتخاب کرد. اما آیا جریان صدر شکست را خواهد پذیرفت؟ فرصت‌های موفقیت جناح پیروز در این کشمکش در تحقق ثبات و خارج کردن کشور از بحران‌ها کدام است؟ واکنش آمریکا به این تحولات ناگهانی چه خواهد بود؟ آیا اعتراضات به بغداد و سایر شهرهای عراق بازخواهد گشت.
 

در این یادداشت آمده است: «برگزاری نشست فوق‌العاده پارلمان در ۱۳ اکتبر جاری (21 مهر) و انتخاب عبداللطیف رشید به عنوان رئیس‌جمهور و اقدام او در مامور کردن محمد شیاع السودانی به تشکیل دولت جدید پس از بن‌بست سیاسی و خلأ قانونی بیش از یک سال، یک پیشرفت ناگهانی بود که به ایجاد آرامش در برخی محافل عراقی و نگرانی در برخی دیگر منجر شد.»
 

نویسنده در ادامه تصریح کرد: «جریان التنسیقی (چارچوب هماهنگی احزاب شیعه)، که ائتلاف دولت قانون به ریاست نوری المالکی عضوی از آن است و فراکسیون فتح به نمایندگی از گروه‌های حشد‌الشعبی تحت حمایت ایران با آن همپیمان است، در کشمکش با جریان صدر که با خارج کردن نمایندگانش از پارلمان و تحریم کل روند سیاسی، صحن پارلمان را برای آنها خالی کرده بود، پیروز شد. البته باید با توجه به نوسانات صحنه سیاسی عراق که همواره پر از امور غافلگیرکننده است، گفت که فعلا پیروز شده است.»

در ادامه این یادداشت آمده است: «این غافلگیری که با توجه به موقعیت و میراث فرهنگی عظیم این کشور همچنان در سراسر عراق و حتی کل منطقه طنین‌انداز است، ممکن است بسیاری از معادلات سیاسی و همپیمانی‌های منطقه‌ای را به طور مثبت یا منفی تغییر دهد و پیامدهای آن طی چند روز آینده عملا خود را نشان خواهد داد.»

در ادامه سرمقاله رأی الیوم آمده است: «چندین سؤال درباره این تحول ناگهانی در عرصه سیاسی بیمار عراق مطرح است. نخست: آیا جریان صدر که از پارلمان عقب‌نشینی کرده، این شکست را می‌پذیرد و صحنه را به حریف خود یعنی چارچوب هماهنگی و آقای نوری المالکی که عملا برجسته‌ترین رهبر آن است، تحویل می‌دهد؟ دوم: آیا آمریکا این پیروزی را برای متحدان ایران که مخالف هرگونه همکاری با آمریکا هستند و خواستار پایان یافتن حضور آمریکایی‌ها و بسته شدن پایگاه‌های آنها در خاک عراق هستند، خواهد پذیرفت؟ سوم: آیا آقای السودانی در مهلت ۳۰ روزه تعیین شده طبق قانون اساسی، بر اساس اصل سهمیه‌بندی طائفی، موفق به تشکیل دولت خواهد شد؟ چهارم: آیا این دولت در صورت تشکیل، موفق به کسب رأی اعتماد در نشست بعدی پارلمان خواهد شد؟»

نویسنده در ادامه به موضع‌گیری جریان صدر در قبال پیشرفت حاصله در فرآیند تشکیل دولت اشاره کرد و نوشت که جریان صدر از زبان محمد صالح العراقی، چهره نزدیک به سید مقتدی الصدر تاکید کرد که مخالف مشارکت در این دولت است و از هر عضوی از این جریان که در دولت شرکت کند، برائت می‌جوید. به اعتقاد نویسنده «این به معنای آن است که جریان صدر دولت جدید را به رسمیت نمی‌شناسد و آقای السودانی، نخست‌وزیر را وابسته به آقای المالکی می‌داند که دشمن قسم خورده آقای الصدر و جریان آن که در خیابان‌‌های عراق اعتراض می‌کنند، است.

جریان صدر خود را شایسته‌تر در تشکیل دولت می‌داند زیرا در انتخابات اخیر که بیش از یک سال پیش برگزار شد، توانست در مقایسه با رقبا، بیشترین کرسی را کسب کند اما جبهه مقابل او نیز برای خود این حق را قائل بود که به دلیل کرسی‌های پارلمانی که در اختیار دارد، او شایسته تشکیل دولت است.

به نظر می‌رسد که ماموریت السودانی در تشکیل دولت طی ۳۰ روز آینده احتمالا بسیار دشوار باشد اما غیرممکن نیست. زیرا تجارب گذشته از زمان حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، نشان می‌دهد که ائتلاف‌ها در این کشور به دلیل شکننده‌بودن و دخالت‌های خارجی به‌سرعت تغییر و تحول پیدا می‌کند. به ویژه که اغلب آنها بر اساس راضی شدن و چانه زنی‌ها، سهمیه وزارتی، معاملات سیاسی وگاه اقتصادی و مالی در اتاق‌های دربسته دست به چنین کاری می‌زنند.»