به گزارش اسلام تایمز، روزنامه هآرتص در مطلبی به قلم «یائیر أسولین» تحت عنوان «ما در این جنگ هرگز پیروز نخواهیم شد حتی اگر تمام خاورمیانه را هم اشغال کنیم» نوشت: هر چقدر زمان می‌گذرد و به گذشت یک‌سال‌ونیم از آن شنبه نفرین‌شده (عملیات طوفان الاقصی) نزدیک‌تر می‌شویم، باور به باخت و میزان زیان ما بیشتر تقویت می‌شود.
 
به گزارش الایام، اسولین تاکید می کند: هیچ نوع پیروزی، چه نظامی و چه غیر آن، در کار نیست که بتواند این باخت را پاک کند. ما اگر تمامی خاورمیانه را نیز اشغال کنیم و همگان در برابر ما تسلیم شوند، باز هم در این جنگ هرگز پیروز نخواهیم شد.
 
تحلیلگر صهیونیست در ادامه این مطلب خاطر نشان کرد: نوشتن این جمله سخت است، این دردی عجیب است اما متأسفانه حسی واقعی است. ما در ۷ نوامبر باختیم و با هر سربازی که کشته می‌شود، هر گروگانی که بازنگشته است، هر خانواده‌ای که خانه‌اش را ترک کرده و هر سربازی که روحیه‌اشدر هم شکسته و با هر کودکی که شب‌ها از ترش دچار شب ادراری می‌شود، بازنده‌ایم.
 
نویسنده در ادامه تاکید می افزاید: ما با هر خانه‌ای که مجبوریم ویران کنیم، هر محله‌ای که مجبوریم نابود کنیم و هر جمعیتی که مجبوریم بکشیم، بازنده‌ایم و من باید به شکل تعمدی از واژه «مجبوریم» استفاده ‌کنم. من البته باور ندارم که اسرائیل بی‌هدف تخریب می‌کند یا می‌کشد، اما بر این باورم هر اقدامی از این دست فقط باخت ما را عمیق‌تر می‌کند و ما این باخت را درک نمی‌کنیم. اگر فکر کنیم که پیروزی به این شکل است، اشتباه می‌کنیم. ما نه به دشمن، بلکه به خودمان می‌بازیم؛ روح ملت، آگاهی، فرزندانمان و جایگاهی را که شاید می‌خواستیم اینجا ایجاد کنیم، از دست می‌دهیم.
 
این نویسنده و تحلیلگر هآرتص تاکید می‌کند: آنچه این جنگ به ما آموخت، این است که می‌توان حاکمیت را با زور نقض کرد همان‌طور که جنبش حماس در آن شنبه نفرین‌شده، چنین کاری را نجام داد، اما نمی‌توان حاکمیت را با زور بازگرداند و باید آنرا دوباره و گام به گام بازسازی کرد و این کار نه در قبال دیگران، بلکه در برابر خودمان باید انجام شود.
 
وی می‌افزاید: کسانی که از خود نمی‌پرسند واقعیت در آن شنبه چه چیزی به ما آموخت و چه گفت و از آن زمان به بعد چه می‌خواهد به ما بگوید، تا وقتی که صدای شلیک گلوله‌های توپ گوش هایشان را کر کرده است، چیزی نخواهند شنید چرا که حاکمیت جامعه ما دچار خونریزی شده است.

این به این معنا نیست که نباید بجنگیم؛ بلکه باید بجنگیم و خود من نیز از کسانی نیستم که حامی صلح باشم، اما امنیت واقعی در درازمدت زمانی ممکن است که بپذیریم شکست خورده‌ایم. قطعاً باید هر کاری برای بازگرداندن گروگان‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن انجام دهیم، اما نه برای پیروزی. گروگان‌ها باید بازگردانده شوند تا بتوانیم دوباره یاد بگیریم چگونه نفس بکشیم.  تلاش برای پیروزی نظامی با این تصور که باخت را پاک کنیم اکنون به ابزاری برای سرکوب تبدیل شده است و برای برخی به سازوکار خودفریبی مبدل شده و این خطرناک‌ترین چیز برای ماست.
 
نویسنده در ادامه تصریح می‌کند: قبلاً در یکی از نوشته هایم متذکر شده بودم که تمایز بین کسانی که باخت را می‌پذیرند و کسانی که آن را انکار می‌کنند، دقیق‌ترین تمایز برای جامعه اسرائیلی کنونی است و این اعتراف و اذعان فقط شدت می‌گیرد.
 
رهبری آینده اسرائیل باید بداند چگونه این باخت را بپذیرد؛ نه در سطح متهم کردن طرف‌های خاص، بلکه در سطح نقد عمیق ذاتی از خودمان برای رسیدن به این لحظه. همه ما باید مسئولیت خود را برای راهی که طی کرده و داستانی که روایت کرده‌ایم، بپذیریم.
 
نویسنده در پایان به این موضوع اشاره می‌کند که تا این لحظه هیچ کدام از رهبران سیاسی و اجتماعی جرأت نقد و اعتراف صریح به باخت و شکست را نداشته‌اند در حالیکه ما همچنان می‌بازیم نه فقط از نظر معنا و مفهوم نظامی بلکه در معنای عمیق‌تری از درک واقعیت، فضا و خودمان نیز دچار مشکل و نقص شده‌ایم.