رژیم صهیونیستی از سال 2005 میلادی در اطراف و به ویژه ضلع غربی مسجد الاقصی ده ها کنیسه و موزه یهودیان ایجاد کرده است، تا جایی که یکی از آنها تنها 16 متر با دیوار مسجدالاقصی فاصله دارد. برجسته‌ترین این کنیسه‌ها که دارای اهمیت نمادین و مادی است، نام «خوربا» به معنای «ویران شده» را یدک می‌کشد که از سال 2010 میلادی در سه مکان از محله قدیمی در سه طبقه ساخته شد و ارتفاعش به حدی رسید که حریم بصری مسجد الاقصی را در آن زاویه کور کرد.
طبق روایت ادعایی، این رویکرد به پیشگویی یک خاخام قرن هجدهم، معروف به ویلنا گائون مربوط است که وی تاریخ آغاز ساخت معبد را تعیین کرد و شامل اشاراتی بود مبنی بر اینکه یهودیان ساخت معبد را با افتتاح «کنیسه ویران شده» آغاز خواهند کرد.

محافل صهیونیستی درباره طرح تاریخی ایجاد معبد ادعایی بر روی ویرانه های مسجد الاقصی معتقدند، تسریع حملات از سال 2023 میلادی تا رسیدن به مراسم موسوم به «سجده حماسی» در محوطه الاقصی، تنها در راستای تلاش برای تحقق رشد و توسعه کنیسه هاست. درواقع، جنبش وحشیانه جناح راست ایتامار بن گویر، وزیر افراطی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و آنچه در مواضع و اظهاراتش مطرح می کند، تجسم عملی اقدامات رسمی رژیم صهیونیستی به شمار می رود، زیرا وی وزیر امنیت داخلی و اصل کارش در قدس اشغالی است.
رژیم صهیونیستی از نظر حرف و وعده خود را به توافقات بین المللی و منطقه ای در زمینه مسجدالاقصی متعهد می داند، زیرا مساحتش 144 هزار متر مربع است، منطقه ای که طبق قوانین آماری بین المللی محافظت می شود، زیرا منطقه ای مذهبی و تغییر بافت آن طبق توافقات دوجانبه میان این رژیم و پادشاهی اردن ممنوع است. طبق توافق نامه وادی عربه و توافقات قبل از آن، مسئولیت مسجدالاقصی به اردن واگذار شده است.

وزیر افراطی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی از زمان ورودش به کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) با حمایت جریان بزرگ پارلمانی و شرکت در کابینه موقت بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم همراه با افراطیون صهیونیسم، خود را مشتاق تغییر وضعیت موجود در قدس اشغالی نشان داده و طرح جنجالی ایجاد کنیسه را درون حرم مسجدالاقصی مطرح کرده است.

پاسخ دفتر نتانیاهو به اظهارات بن گویر مبنی بر مخالفت با ساخت کنیسه در داخل زمین مسجدالاقصی و اظهاراتش مبنی بر اینکه کابینه موقت متعهد به حفظ وضعیت موجود در مسجدالاقصی است، چیزی جز فریبکاری نیست و درواقع، قصد دارد آنچه را که بن گویر با سجده حماسی هزاران شهرک نشین در زمین مسجد الاقصی به دست آورده، تأیید کند. ساخت معبد موضوعی است که افکار عمومی جهانی و منطقه ای و حتی محلی را در طرف فلسطینی و صهیونیستی آماده پذیرش می کند؛ به ویژه اینکه حریدیم ها این رویکرد را به دلیل خطر ویرانی باورهای فرقه ای شان رد نمی کنند.

ساخت کنیسه خوریا اطراف مسجدالاقصی، سپس سجده حماسی مقابل آن و فراخوان رسمی برای تأسیس کنیسه معادله ای فاجعه بار برای شکل گیری ایدئولوژی حریدی است. امروز حریدیم ها کمتر از 16 درصد یهودیان رژیم صهیونیستی را تشکیل می دهند و چند روز پیش در اعتراض به تصمیمات دادگاه عالی و دستور احضار ارتش صهیونیستی که خواسته بود در مدت یک ماه 2 هزار حریدی به خدمت اعزام شوند، به پایگاه هاشومر حمله کردند. یهودیان این اقدام دادگاه را نشانه ای از تباهی باورهایشان می دانند، زیرا معتقدند «وظیفه یهودیان این است در سرزمین مقدس آموزش تورات ببینند، نه اینکه درگیر جنگ و درگیری های خونین شوند».
 
شعله ور شدن فتنه دینی و خونریزی در غزه چندان راحت نیست. شریعت اسلام می گوید، جان انسان ها در برابر حریم مسجد حرمت دارد؛ چه اینکه تخریب دیوارهای کعبه از نظر خداوند آسان تر از ریختن شدن قطره ای از خون مسلمانان و نزاع هایی است که در آن حرمت خون مقدس مسلمانان و حتی غیرمسلمان زیر پا گذاشته می شود. حفظ این تفکر اسلامی وظیفه ای تعیین کننده، حساس، دارای قداست دینی و آیینی است. مسجدالاقصی ریشه در این ذهنیت دارد که صهیونیست ها می‌خواهند آن را تحریف، حرارت نبضش را خاموش کنند و از نظر بالینی با نبردهای فرقه‌ای خیالی از شدت حساسیتش بکاهند.

صهیونیست ها ابتدا به مسجدالاقصی توهین و بعد، عملیات خود را در کرانه باختری آغاز کردند، زیرا می خواستند ببینند میان مسلمانان غیرتی باقی مانده است یا خیر؟ بعد از تعرض به مسجدالاقصی و اینکه مطمئن شدند غیرتی میان حکام کشورهای عربی وجود ندارند، تصمیم گرفتند عملیات خود را در کرانه باختری راه بیندازند. تصور برخی حکام کشورهای عربی مبنی بر اینکه با داشتن پیمان های صلح دیگر از شرّ صهیونیست ها در امان خواهند بود، ساده لوحانه است.

صهیونیست ها به دنبال تحقق «نیل تا فرات» هستند و نتانیاهو امیدوار است قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بتواند با کرانه باختری همان کاری را کند که با غزه کرد و وقتی احتمالاً دونالد ترامپ به قدرت رسید، رژیم صهیونیستی دنبال مرحله بعدی نقشه اش و تصرف خاک کشورهای همجوار باشد.