ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین تلاش می کند پیشروی های اخیر ارتش کشورش در منطقه کورسک (واقع در غرب روسیه) را نماد غافلگیری مطلق مسکو و تغییر موازنه جنگ تعبیر کند. با وجود این منابع نظامی-امنیتی در آمریکا و اروپا با چنین ادعایی چندان موافق نیستند. به نظر می آید زلنسکی دست به آخرین قمار میدانی خود در جنگ اوکراین زده است و نتیجه این عملیات پرخطر چندان برای کی یف روشن نیست. 
 
زلنسکی و ارتش اوکراین دو خطای راهبردی بزرگ مرتکب شده اند:
نخست، اینکه مقام های روسی را درباره افزایش حملات در داخل خاک اوکراین تحریک کرد: سال 2023 میلادی ضد حمله ادعایی اوکراین به خاک روسیه به پاسخ مسکو و تصرف برخی شهرهای راهبردی اوکراین مانند باخموت و آودیوکا منجر شد. به عبارت بهتر، در آن زمان کنش اوکراینی ها با واکنش سخت روس ها مواجه شد و همین موضوع آمریکا و اتحادیه اروپا را بر آن داشت زلنسکی را پنهانی به دلیل نگاه غیرمنطقی به میدان نبرد مورد انتقاد قرار دهند. 
در حال حاضر ماجرا به مراتب نسبت به سال گذشته پیچیده تر است. دامنه کنشگری اوکراین در منطقه کورسک نسبت به ضد حمله سال گذشته گسترده تر بود و به دنبال آن احتمال دارد روس ها از ابزارها، روش ها و امکانات پیچیده تری در مواجهه با این کنش استفاده کنند. این همان هشداری است که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه علیه  اوکراین و حامیان کی یف در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) مخابره کرد و به نظر می آید کاخ کرملین درصدد عینیت بخشی به آن است.
 
دوم، زمان نامناسب حمله به کورسک: به نظر می آید رئیس جمهور اوکراین پس از آگاهی نسبت به سیگنال هایی که از سوی ناتو به مسکو درباره پایان بخشیدن به جنگ مخابره شد، نسبت به سرنوشت پایانی جنگ و الحاق رسمی بخشی از نقاط اوکراین (به ویژه کریمه، دونتسک و لوگانسک) به خاک روسیه در توافق نهایی صلح، احساس خطر و با حمله به کورسک تلاش کرد قدرت مانور کی یف را در مذاکرات مستقیم یا غیر مستقیم آتش بس با روس ها افزایش دهد.
 
بر همین مبنا، زلنسکی تلاش کرد معادلات میدانی را به گونه ای تغییر دهد تا بتواند امتیازات بیشتری را در مذاکرات احتمالی از مسکو بگیرد. با وجود این، سکوت توأم با انتقاد بسیاری از اعضای ناتو نسبت به حملات اخیر اوکراین به داخل خاک روسیه، نشان می دهد آنها نیز نسبت به زمان و نحوه عملیات به شدت منتقد و نگران هستند.
 
پوتین به تازگی اعلام کرد، مذاکرات صلح (مذاکرات آتش بس جنگ اوکراین) دیگر برای مسکو موضوعیتی ندارد و تصرف کورسک به وسیله اوکراین جایی برای دیپلماسی و رایزنی های غیرنظامی در مسیر پایان بخشی به نبرد باقی نگذاشته است. بنابراین، زلنسکی در آینده ای نزدیک میدان و زمان را خواهد باخت. پیامدهای بازی زلنسکی در زمین آتلانتیکی ها و اصرار وی بر مواجهه راهبردی با روسیه تا دهه ها به عقب ماندگی اوکراین و تحمیل هزینه های منطقه ای، راهبردی و اقتصادی به این کشور منجر خواهد شد.