درهای میانجیگری برای لغو یا تخفیف پاسخ محور مقاومت به رژیم‌صهیونیستی بسته است؛ با این‌حال درها به روی دولت‌هایی که احتمال دارد به دلیل تکرار اقدامات‌شان در عملیات وعده صادق-1 دچار ضربه شوند، باز است. 

بر همین اساس روز یکشنبه ایمن الصفدی، معاون نخست‌وزیر و وزیرخارجه اردن که در روزهای اخیر دو نوبت با علی باقری، سرپرست وزارت خارجه ایران تلفنی گفت‌وگو کرده بود، به تهران آمد. هدف او تقدیم پیام دولت کشورش به مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران بود. این پیام از سوی عبدالله دوم، پادشاه اردن اردن ارسال شده است. پذیرش فوری وزیرخارجه اردن و ارسال پیام از سوی دولت متبوعش برای تهران نشان می‌دهد گفت‌وگوها حالتی میانجیگرانه نداشته‌اند. اگر قرار بر انتقال پیام و میانجیگری بود، ترکیه، قطر یا برخی بازیگران دیگر ایفای نقش می‌کردند. به نظر می‌رسد سفر الصفدی متمرکز بر مسائل اردن در ارتباط با پاسخ آتی بوده است. 

محور مقاومت به صراحت روشن ساخته به مواضع و تجهیزاتی که علیه حملات بر رژیم فعال شوند، ضربه خواهد زد. درخصوص وضعیت اردن و نسبت با این حملات، نکاتی وجود دارد.

1. در عملیات وعده صادق-1 حدود 10 کشور به رژیم کمک کردند. نحوه ورود هر کشور، تفاوت‌هایی داشت. به لحاظ جغرافیایی برخی کشورها مانند ترکیه و عربستان‌سعودی به‌طور مستقیم در مسیر عبور پرتابه‌ها قرار نداشتند اما به دلیل نزدیکی می‌توانستند با بهره‌گیری از امکانات راداری، برای شناسایی آنها به غرب کمک کنند و این کار را انجام دادند. 

دسته دوم کشورهای محل عبور پرتابه‌ها بودند که شامل عراق، سوریه و اردن می‌شود. بغداد و دمشق برای رهگیری پرتابه‌های ایران اجازه‌ای به غرب نداده و البته توانمندی لازم برای مقابله با اقدامات غرب در خاک خود را نیز نداشتند. دولت سوریه عملا در خاک خود با اشغالگران آمریکایی در زد‌و‌خورد است و دولت عراق هم وضعیت دشواری درخصوص حضور آمریکا دارد. در میان این سه کشور، تنها دولت اردن با اراده خود اجازه رهگیری پرتابه‌های ایران را به غرب داد. آمریکا، انگلیس و فرانسه با استفاده از جنگنده‌ها و سامانه‌های پدافندی خود پرتابه‌های ایران را در خاک این کشور رهگیری می‌کردند. 

در یک بررسی کلی دولت‌های عراق و سوریه وضعیت خاصی دارند و ترکیه و عربستان نیز هرچند خیانت‌کارانه اما تنها قابلیت‌های راداری خود را در اختیار رژیم قرار دادند، با این‌حال اردن مورد خاصی است. امان نمی‌تواند از تبعات اقدامات خود شانه خالی کند. 

2. اردن قابلیت‌های پدافندی ویژه‌ای ندارد اما نیروهای چند کشور غربی در این کشور سامانه‌های پدافندی و جنگنده‌های قدرتمندی مستقر کرده‌اند. اردن با استناد به این وضعیت قصد دارد اینگونه استدلال کند که قادر نیست در برابر زور کشورهای غربی ایستادگی کرده و مانع فعالیت آنها شود. 

با این وجود به نظر می‌رسد خود اردنی‌ها نیز اقداماتی علیه پرتابه‌های محور مقاومت انجام داده باشند. اردن در برابر اجازه به چند کشور عضو ناتو برای استقرار جنگنده‌های این سازمان در خاکش، ده‌ها اف-16 قدیمی و نوسازی‌شده از کشورهایی مانند بلژیک، هلند و دانمارک دریافت کرده است. این جنگنده‌ها توانمندی‌های عملیاتی همانند نمونه‌های جدید اف-16 را ندارند، اما با به‌روزرسانی می‌توانند برای رهگیری پهپادهای انتحاری مورد استفاده قرار گیرند. همچنین پدافند توپخانه‌ای زمین‌پایه اردنی‌ها نیز فعالیت‌هایی علیه پهپادهای مقاومت ثبت کرده است. امان شاید بتواند قدرت ناتو را بهانه کند، اما قادر به استدلال قابل قبولی درخصوص اقدامات ارتشش نیست. 

3. محور مقاومت درصدد تهدید کشورهای دیگر نیست، اما هر موضع و تجهیزاتی را که در مسیر پرتابه‌هایش اختلال ایجاد کند، هدف می‌گیرد. این مساله می‌تواند شامل پایگاه‌ها و تجهیزات غرب در پایگاه‌های داخل اردن یا حتی مواضع ارتش این کشور شود. 

4. تشکیل ائتلاف منطقه‌ای در برابر محور مقاومت امکان‌پذیر نیست. اگر دولت یا محوری در غرب آسیا خود را در تنازع با محور مقاومت قرار دهد، از بین خواهد رفت. 

5. کشورهایی که متحد غرب بوده و خدماتی از این مجموعه دریافت می‌کنند، باید روزی با تبعات آن نیز روبه‌رو شوند. روزهای آینده، روزهای این مواجهه است. 

6. حمله محور مقاومت به مواضع برخی کشورها در صورت تشدید تنش به ایجاد ساختارهای با کارکرد طولانی‌مدت خواهد انجامید. 

نسبت‌ها با انگلیس
انگلیس نقشی محوری در تنش‌ها ایفا می‌کند. در این روزها رئیس ستادکل ارتش، وزیردفاع و وزیرخارجه این کشور سفرهایی به سرزمین‌های اشغالی داشته‌اند. این اقدامات حکایت از ورود جدی لندن به مناقشات دارد. چنین تحرکی می‌تواند پیامدهایی سخت برای انگلیس و دارایی‌های منطقه‌ای آن در 360 درجه اطراف جغرافیایی محور مقاومت داشته باشد. انگلیسی‌ها برای حفاظت از رژیم، دو دارایی خود در منطقه شامل قبرس و اردن را نیز به آتش نزدیک کرده‌اند. قبرس مدت‌هاست به دلیل نقش در حملات انگلیس به یمن هشدار دریافت کرده است. در این میان بوی خطر به اردن نیز رسیده است. 

قبرس و اردن اما تنها دارایی‌هایی نیستند که به میدان آمده‌اند. آمدن این دو به میدان با انتخاب لندن بوده است اما اگر انگلیس تصمیم به خباثت بگیرد، منافعش در 360 درجه اطراف جغرافیای محور مقاومت، قابل آسیب است. 

انگلیس نقش مهمی در پیوند زدن منطقه با رژیم دارد. 40 درصد نفت رژیم یا تقریبا 88 هزار بشکه از آن از طریق خط لوله باکو-تفلیس-جیهان که از آذربایجان، گرجستان و ترکیه می‌گذرد، تامین می‌شود. احداث، بهره‌برداری و نگهداری خط لوله مذکور برعهده شرکت انگلیسی بریتیش پترولیوم است. 

خط لوله باکو-سوپسا خط دیگری است که توسط بی‌‌پی اداره شده و به تامین نفت رژیم می‌پردازد. می توان گفت انگلیسی‌ها به‌طور مستقیم نیمی از نفت رژیم را تامین می‌کنند. هرچند فروش 120 هزار بشکه سودآور است اما لندن این اقدام را نه‌فقط به دلایل اقتصادی، بلکه به دلایل راهبردی انجام می‌دهد. 

انگلیس که با مشکلات اقتصادی روبه‌روست، قصد دارد از فرصت حرکت آمریکا به شرق آسیا و احساس نیاز صهیونیست‌ها برای پر کردن خلاها و نیازها استفاده کند اما اگر دست به تحرکی خبیثانه بزند، کشتی‌اش در منطقه یک بار دیگر غرق می‌شود.