انتخابات پارلمانی فرانسه به تازگی برگزار شد و نتیجه آن شوکی جدی به امانوئل مکرون، رئیس جمهور این کشور وارد کرد. مکرون که مدتی قبل مجلس فرانسه را به بهانه اوج‌گیری شکاف های سیاسی در این کشور و خطرناک بودن آن برای حکمرانی کشورش منحل کرده بود، با شکست و شوک جدی از سوی رأی دهندگان فرانسوی مواجه شده است. 

حزب رنسانس، حزب متبوع رئیس جمهور فرانسه در جایگاه سوم انتخابات قرار گرفت و این در حالی است که راست های افراطی فرانسه و به طور خاص حزب «مجمع ملی» در جایگاه نخست قرار گرفتند و توانستند بیش از 30 درصد کل آرا را به خود اختصاص دهند.
 
راست های افراطی فرانسه پیش تر نیز در انتخابات پارلمان اروپایی توانسته بودند شکست قابل توجهی به حزب رنسانس و رئیس جمهور فرانسه تحمیل کنند و بسیاری از تحلیلگران این استدلال را مطرح می کردند، مکرون برای تضعیف راست های افراطی دست به انحلال مجلس فرانسه زده است. وی با این اقدام قصد داشت دست کم موقعیت آن ها (راست های افراطی) را در مجلس فرانسه تضعیف کند تا فرصت های بیشتری در قالب صحنه سیاست داخلی در اختیار مکرون و متحدانش قرار گیرد.
 
محاسبات مکرون و متحدان سیاسی اش به کل اشتباه از کار درآمد و شاهدیم وضعیت آن ها در مجلس فرانسه تا حد زیادی ضعیف تر از قبل شده است. تحلیلگران و صاحب نظران بر این باورند، شکست حزب متبوع مکرون در انتخابات پارلمانی فرانسه با سه پیام همراه است:

نخست، اینکه شکست مکرون و متحدانش در انتخابات پارلمانی فرانسه نشان داد تا چه اندازه افکار عمومی فرانسه در زمینه شیوه نگرش و جنس حکمرانی وی و متحدانش در قدرت معترض هستند و آن را مناسب نمی دانند. در حقیقت، میزان نارضایتی از مکرون و سیاست هایش در عرصه سیاست داخلی فرانسه به قدری اوج گرفته است که نمودهای عینی خود را در قالب رویدادهایی نظیر شکست مکرون و متحدانش در انتخابات مجلس فرانسه به نمایش می گذارد.
 
پیش تر نیز بسیاری از تحلیلگران و صاحب نظران عرصه سیاسی فرانسه هشدار داده بودند، وضعیت محبوبیت مکرون و متحدانش در قدرت به شدت در حال کاهش و بهتر است قبل از اینکه دیر شود، رویکردهای تازه ای در دستورکار قرار دهند تا شاید بتوانند وضعیت را برای خود تا حدی بهبود بخشند.
 
دوم، اینکه اقبال افکار عمومی فرانسه به راست های افراطی را بایستی در ادامه گرایش های کلی مردم کشورهای اروپایی به راست گرایان افراطی ارزیابی کرد. شاید جالب باشد بدانید، راست های افراطی میان 27 کشور عضو اتحادیه اروپا توانسته اند اوج گیری قال توجهی داشته باشند و اکنون بیش از 20 کشور عضو اتحادیه اروپا تا حد زیادی به تسخیر آنها درآمده اند.
 
گروهی که تا حد زیادی در فضای گسترش مشکلات و چالش های اقتصادی کشورهای اروپایی امکان ظهور و قدرت گیری یافته اند و با طرح این شعار که «منابع درآمدی کشورهای اروپایی بایستی کاملاً در راستای منافع مردم این کشورها و نه ماجراجویی های خارجی و اقدامات پرخرج ورای مرزهایشان هزینه شود»، توانسته اند محبوبیت زیادی کسب کنند.
 
اوج گیری راست های افراطی در کشورهای مختلف اروپایی تا حد زیادی جلوه ای از نارضایتی افکار عمومی اروپایی از وضعیت اقتصادی کشورهای مختلف این قاره است؛ مردمی که نسبت به سیاست های کل گرایانه اتحادیه اروپا و سلب اختیار از کشورهای اروپایی در حوزه های مختلف حکمرانی نیز معترض هستند.
 
سوم، اینکه بسیاری از تحلیلگران تأکید می کنند، شکست مکرون و حزب متبوعش در انتخابات پارلمانی فرانسه جلوه ای روشن از پایان یافتن عمر سیاسی وی است. وی و جریان سیاسی متحدش دیگر همچون گذشته برای مردم فرانسه جذابیت ندارند و همین موضوع سبب شده است فرانسوی ها به تدریج  از آن ها رویگردان شوند.
 
کار در وضعیت فعلی به جایی رسیده است که حزب متبوع رئیس جمهور فرانسه در جایگاه سوم انتخابات پارلمانی قرار گیرد. معادله ای که در نوع خود و بیش از گذشته راست های افراطی را در انتخابات سال 2027 میلادی به کرسی ریاست جمهوری فرانسه نزدیک می کند.