این ‌اندیشکده نوشته است که حکومت مذهبی ایران دشمن مهار‌نشدنی آمریکاست. چندین دهه است که سیاست زیربنایی آمریکا مهار توانایی ایران جهت تبدیل شدن به قدرت مسلط در منطقه خلیج‌ فارس بوده است.
 

در ادامه این مطلب آمده است: «از سال ۲۰۱۸، تحریم‌ها از صادرات نفت ایران جلوگیری کرده‌اند تا باعث توقف برنامه هسته‌ای این کشور شوند، اما این سیاست مهار در حال فروپاشی است.»

اندیشکده هوور ادعا کرده در سال ۲۰۲۰ تعداد کشتی‌های خارجی که علی‌رغم تحریم‌ها نفت ایران را منتقل می‌کردند ۷۰ کشتی بود، امروز ۳۲۲ کشتی این کار را انجام می‌دهند. 
 

مطابق این ادعا، ۴ سال پیش میزان صادرات نفت ایران توسط این کشتی‌های ناشناس ۵۰۰ هزار بشکه در روز بود در حالی که در سال ۲۰۲۳ این رقم به دو برابر، یعنی یک میلیون بشکه در روز افزایش پیدا کرده است. 
 

اندیشکده هوور در ادامه عنوان کرده است که ایران اقدام آمریکا در توقیف محموله‌های نفتی خود را جبران کرده است. به نوشته این ‌اندیشکده ۱۰ مارس سال ۲۰۲۲ آمریکا اقدام به توقیف دو محموله نفتی ایران به ارزش حدود ۳۸ میلیون دلار کرد؛ در مقابل ایران روز ۲۷‌ آوریل این حرکت را با توقیف یک سوپرنفتکش که به بزرگی یک ناو هواپیمابر بوده تلافی کرده است. 
 

هوور نوشته است که نفتکش توقیف‌شده توسط ایران حامل ۱.۵ میلیون بشکه نفت خام بوده که سه برابر ارزش محموله نفتی توقیف‌شده توسط آمریکا در یک سال قبل‌تر بوده است. طبق این تحلیل، این کشتی حامل نفت خریداری‌شده از کویت بوده و قرار بوده در شهر هیوستون تحویل داده شود که توسط ایران توقیف شده و توسط تلویزیون دولتی نمایش داده است.

در ادامه این مطلب به تلاش رسانه‌های آمریکا برای سانسور خبر توقیف نفتکش فوق ‌اشاره شده و آمده است: «در این‌جا فقط در خبرهای اقتصادی به موضوع توقیف این نفتکش ‌اشاره شد.» این‌ اندیشکده در پایان مطلب خود نوشته است که در هفت دهه گذشته نیروی دریایی آمریکا تجارت و عبور در آب‌های بین‌المللی را نظارت می‌کرد اما بوده است اما حالا نیروی دریایی ما منفعل شده و ایران کنترل خلیج ‌فارس را به دست گرفته است. 
 

گزارش این ‌اندیشکده آمریکایی درباره فروپاشی سیاست مهار ایران از سوی آمریکا در حالی است که روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز، با اعلام این مطلب که غول‌های نفتی غرب با وجود تحریم‌ها مشتری برق ایران شدند نوشت: یک شرکت ایرانی بزرگ‌ترین ذی‌نفع نیروگاه برقی است که قرار است عرضه برق به یک پروژه گاز در عراق با حمایت شرکت شل را برعهده بگیرد.
 

 این نشان‌دهنده حضور گسترده تجارت ایران در عراق است و این شرکت انگلیسی را در تقابل با اولویت‌های ژئوپلیتیکی غرب در خاورمیانه قرار می‌دهد. شرکت گاز بصره که 44 درصد آن در اختیار شرکت شل انگلیس قرار دارد، اصلی‌ترین مصرف‌کننده برق نیروگاه برق مستقل رمیله در جنوب عراق در زمان آغاز فعالیت تأسیسات جدید آن در ماه ژوئن خواهد بود.
 

 نیروگاه رمیله تحت مالکیت شرکت اردنی شامارا قرار دارد، اما توسط گروه ایرانی مپنا ساخته‌شده که 78 درصد از درآمد فروش برق آن را دریافت می‌کند. شرکت شل انگلیس و شرکت گاز بصره هر دو ادعا می‌کنند هیچ قراردادی با مپنا ندارند. هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که پرداخت‌های شرکت گاز بصره برای برق نیروگاه رمیله ناقض تحریم‌های آمریکا و اروپا برای معامله با ایران است. اما نقش مپنا در این نیروگاه برق نشان‌دهنده وسعت حضور شرکت‌های نزدیک به ایران در زیرساخت‌های اقتصادی عراق است.
 

 بریتیش پترولیوم و اکسون موبیل برق خود را از شبکه ملی ایران می‌گیرند! 
 

20 سال پس‌ از حمله آمریکا به عراق، عدم سرمایه‌گذاری، این کشور را به‌شدت به واردات گاز و برق از ایران وابسته کرده‌است. ایران بیش ‌از یک‌سوم نیاز عراق به برق را تأمین می‌کند. این مشکل تنها متعلق به شرکت شل نیست. چندین شرکت نفت بین‌المللی دیگر ازجمله بریتیش پترولیوم و اکسون موبیل هم میادین نفتی را در عراق در اختیار دارند که برق خود را از شبکه ملی ایران می‌گیرند.

ساخت نیروگاه رمیله توسط گروه مپنا نشان می‌دهد غرب چگونه در قوانین خود برای رابطه با تهران طی یک دهه گذشته مردد بوده‌است. این شرایط فعالیت برای سرمایه‌گذاران خارجی در عراق را پیچیده می‌کند. وقتی گروه مپنا در 2015 برای کمک به ساخت نیروگاه رمیله انتخاب شد، ایران در آستانه امضای قرارداد اتمی با قدرت‌های غربی قرار داشت و روابط رو به بهبود بود. 3 سال بعد دونالد ترامپ از این قرارداد خارج شد و تحریم‌ها را وضع کرد.
 

 قرارداد ساخت نیروگاه 3000 مگاواتی رمیله در 2014 به شرکت شامارا اعطا شد و تحت حمایت یک قرارداد خرید برق با وزارت برق عراق قرار داشت. این شرکت در ابتدا امیدوار بود بتواند با یک شریک آمریکایی یا اروپایی کار کند، اما حضور داعش در بخش‌هایی از عراق و سوریه در تابستان آن سال سرمایه‌گذاران غربی را فراری داد.
 

در نهایت گروه مپنا یک قرارداد 2.05 میلیارد دلاری برای ساخت و تحویل این فناوری اساسی برای نیروگاه رمیله را به‌دست آورد. نیروگاه رمیله تا 1500 مگاوات برق از 2020 تولید می‌کند. وزارت برق عراق تنها تأمین‌کننده برق در این کشور است، یعنی به‌عنوان واسطه‌ای در نیروگاه رمیله عمل کرده و برای برق تولید شده به شرکت‌های شامارا و مپنا سود می‌پردازد و این برق را به مشتریانی مثل گاز بصره می‌فروشد.
 

 شرکت شامارا 22 درصد از درآمد تولید برق را در این نیروگاه در اختیار می‌گیرد و بقیه آن به شرکت مپنا برای بازپرداخت کاری که در این پروژه انجام داده تعلق می‌گیرد. شرکت شل تأکید دارد هیچ قراردادی با شرکت مپنا یا هیچ نهاد ایرانی دیگری ندارد و نمی‌تواند در مورد زیرساخت‌ها، جریان منابع مالی یا قراردادهای وزارت برق عراق با سایر شرکت‌ها اظهار نظر کند.