به گزارش اسلام تایمز، در حالی که تنها چند هفته‌ از امضای توافقنامه مرزهای دریایی میان دولت لبنان و رژیم صهیونیستی با میانجی‌گری آمریکا می‌گذرد و امضا طرفین روی کاغذ خشک نشده است، تحولات سیاسی در سرزمین‌های اشغالی و پیروزی جبهه‌ای از مخالفان سرسخت پذیرش این توافقنامه و در راس آنها شخص بنیامین نتانیاهو در انتخابات پارلمانی رژیم، موجب شکگلیری اما و اگرهایی در مورد امکان بقای توافق شده است.
 

اگرچه نتانیاهو از زمان اعلام نتایج موضع جدیدی در مورد توافقنامه با لبنان اتخاذ نکرده است اما او پیشتر این توافق را «توافق کاپیتولاسیون» خوانده بود. نتانیاهو گفته بود: «لاپید در حال تسلیم تحقیرآمیز به حسن نصرالله است. او این کار (امضا توافقنامه) را بدون رفراندوم یا بحث در کنست انجام می‌دهد». نتانیاهو در ادامه گفت بدون راه اندازی یک همه پرسی ملی ما آن را الزام آور نمی‌دانیم.
 

اما با وجود این شاخ و شانه کشیدن‌های مداوم با بررسی ابعاد و زوایای اهمیت حفظ این توافق برای امنیت رژیم صهیونیستی، ثبات کابینه احتمالی جدید نتانیاهو و همچنین موضوعات پیرامونی مرتبط با توافقنامه اینگونه به نظر می‌رسد که لاف زنی‌های نتانیاهو در عرصه عمل اجرایی نشود.

 

نتانیاهو در طول سال‌های حضورش در قدرت مجبور بوده است قرص‌های زهرآلود زیادی را در قالب توافق‌هایی که از رهبران قبلی به ارث رسیده است ببلعد. این موضوع را می توان در مورد پیمان اسلو در سال 1993 مشاهده کرد. او در آن دوران مدعی شده بود که پس از روی کار آمدن در سال 1996 آن را برچیند اما او نه تنها آنها را لغو نکرد، بلکه توافقنامه ها را تصویب کرد، استقرار مجدد تشکیلات خودگردان فلسطین بر شهرک فلسطینی الخلیل را که یهودیان به عنوان شهر پدرسالاران کتاب مقدس خود می‌دانند، پذیرف. او همچنین توافق سال 1998 وای ریور را با یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین امضا کرد و به پیمان صلح 1994 با اردن که توسط اسحاق رابین امضا شده بود، متعهد ماند.
 

نتانیاهو حتی با اکراه به خروج اسرائیل از نوار غزه و شمال کرانه باختری در سال 2005 که توسط آریل شارون، نخست وزیر پیش از بازگشت نتانیاهو به قدرت در سال 2009 انجام شد، پایبند بود. این سابقه عقب‌نشینی در حالی است که پرونده مرزی با لبنان از پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایبسیار بیشتری برای ریسک لغو آن برخوردار است.

 

پیش از هرچیز شاخ و شانه کشیدن‌های نتانیاهو علیه توافق دولت لاپید با لبنان این پرسش را مطرح می‌سازد که کابینه جدید صهیونیستی آیا از توان و قدرت بیشتری نسبت به کابینه پیشین برای ارعاب و عقب‌راندن مقاومت برخوردار خواهد بود که نتانیاهو بتواند نسبت به آن امیدوار باشد؟ 
 

در واقع در دولت پیشین صهیونیستی نیز کابینه لاپید تمام ابزارهای نظامی و مولفه‌های پوشالی قدرت رژیم را برای واداشتن مقاومت به کوتاه آمدن از حقوق دریایی لبنان به کار بست و حتی تهدیدات نظامی به طور مداوم لقلقه دهان سران تل آویو بود اما عزم جدی حزب الله برای حفظ منافع دریایی لبنان و اتخاذ آرایش جنگی و تهدیداتی چون ارسال پهباد روی تجهیزات دریایی صهیونیست‌ها هیچ‌ چاره ای برای کابینه لاپید جز پذیرش خواسته‌های مقاومت نگذاشت. 
 

اکنون نیز سید حسن نصرالله با دلگرمی و اتخاذ موضع سخت نسبت به هرگونه بدعهدی صهیونیست‌ها ، که مقاومت برای آن مرحله نیز دارای برنامه است، هشدار داده است. در این رابطه سید حسن نصرالله شب گذشته با اعلام اینکه " نشانه‌هایی از عقب نشینی و خروج رژیم صهیونیستی از توافقنامه ترسیم مرزهای دریایی وجود ندارد" در عین حال تاکید کرد که قدرت لبنان و عناصر قدرتی که در اختیار دارد ، ضامن ادامه توافق ترسیم مرزهای دریایی است. وی همچنین گفت نمی توان به تضمین‌های آمریکا در حفظ این توافق اعتماد کرد"، گفت: تنها باید به شاخص قدرت مقاومت برای حفظ توافق ترسیم مرزهای دریایی تکیه کرد.
 

به عبارت دیگر باید گفت نتانیاهو به وضوح می داند که این توافق برای اسرائیل تنها راه بهره برداری از منابع انرژی زیرسطحی آب‌های منطقه و ضامن امنیت تاسیاسات و سرمایه‌گذاریهای گذشته رژیم است. او متوجه است که لغو آن به امنیت ملی رژیم، منافع اقتصادی آن، آینده اکتشاف گاز مدیترانه و اعتبار آن آسیب می رساند.

 

از بعدی دیگر یکی از محدودیت‌های بزرگ نتانیاهو مسایل داخلی رژیم است و به عبارت دیگر بحرانی که این روزها با خیزش انتفاضه مسلحانه فلسطینیان پایه های امنیتی آن را به لرزه درآورده است. 
 

شرکای رادیکال نتانیاهو، بن گویر و اسموتریچ، مطمئناً هیچ سازشی در مورد ناآرامی‌های داخلی نخواهند کرد. فلسطینی ها در ماه های اخیر ده ها عملیات موفقیت آمیز علیه سربازان و شهرکنشینان تروریست اسرائیلی در کرانه باختری و داخل اراضی اشغالی انجام داده اند.
 

لذا شرایط ملتهب داخلی در حال حاضر و احتمال تشدید آن در هفته‌ها و ماه‌های آتیاجازه ماجراجویی خارجی کمتری به نتانیاهو می‌دهد که فرصت طلایی برای تشکیل دولت غیرائتلافی با میانه‌رو ها به دست آورده و به هیچ وجه خواستار از دست دادن این شانس نیست.
 

در این زمینه حتی سران صهیونیستی همانند رییس این رژیم آمدن نتانیاهو را به معنای پایان بی‌ثباتی‌ها در کابینه ندانسته و از تشدید اختلافات و مشکلات داخلی در دوران جدید خبر می‌دهند‌.

 

نتانیاهو همچنین از واکنش احتمالی واشنگتن در صورت آسیب رساندن به توافقی که دولت بایدن برای میانجیگری آن سخت تلاش کرده است آگاه است. او احتمالا از توافق انتقاد خواهد کرد و در مورد اصلاح آن موضع‌گیری کند، اما آن را لغو نخواهد کرد.
 

اگرچه دولت‌های آمریکا همواره منافع رژیم را خط قرمز خود در سیاست‌های منطقه‌ای دانسته و بدعهدی‌ صهیونیست‌ها در تعهدات خود در مورد شهرک‌سازی و هر توافق دیگری لاپوشانی و توجیه کرده اند اما کاخ سفید کاملا از قرار داشتن رژیم در موضع ضعف آگاه است و لغو توافق را نافی امنیت صهیونیست‌ها و عاملی دردسرساز برای وضعیت موجود می‌دانند که غرب تماما درگیر بحران اوکراین است.
 

در همین راستا سید حسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود حفظ موجودیت رژیم صهیونیستی از اهداف اصلی تمامی دولتمردان آمریکایی دانست و افزود: اهداف و اصول تمامی دولت‌های آمریکا واحد و مشترک است و فقط تفاوت را در تاکتیک‌ها و روش ها دارند. طرف شماره یکی که مسئولیت حمایت از بقای رژیم صهیونیستی را در منطقه ما به عهده گرفته ، ایالات متحده است. مسئولیت تمامی تجاوزاتی که رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان انجام می‌دهد را ایالات متحده آمریکا متحمل می‌شود.
 

همچنین دولت لبنان نیز آمریکا را مسئول می‌داند به صورتی که الیاس بوصعب، مذاکره کننده لبنانی و معاون رئیس پارلمان گفته است : «ما تضمین های کافی آمریکایی را گرفتیم که این توافق به راحتی لغو نمی شود».
 

بو صعب با اشاره به اینکه اسرائیل و لبنان قراردادهای جداگانه ای با ایالات متحده امضا کرده اند، به خبرگزاری فرانسه گفت: اگر نتانیاهو بخواهد از توافق خارج شود، «از توافق با آمریکا خارج خواهد شد».
 

علاوه ادغدغه امنیتی رژیم و مساله حیثیتی برای آمریکا، بایدن از نشان داده است که بر روی نتایج این توافق برای کاستن از بار مشکلات انرژی اروپا در میانه تحریم‌های روسیه حساب باز کرده است و از این رو لغو توافق به معنای سردتر شدن روابط تل آویو – واشنگتن در دوران نتانیاهو خواهد بود.

 

 

اسلام تايمز